Rutger Pot werkt op een woonlocatie met mensen met een licht verstandelijke beperking: “Jaren geleden zag het werken met mensen met een licht verstandelijke beperking er wat anders uit. Door de veranderingen in de maatschappij is onze ondersteuning veranderd. Zo ervaren bewoners meer onrust door social media, en vaak hebben ze problemen op  meerdere leefgebieden. Ook zien we meer mensen die afhankelijk zijn van middelen, zoals drank en/of drugs. Om hier als begeleider goed mee om te gaan heb je  bepaalde kennis nodig. 
Op aanraden van onze gedragsdeskundige en adviseur zorgprocessen hebben we een moreel beraad gevolgd over één specifieke situatie rondom een bewoner. Tijdens het moreel beraad bekijk je de situatie vanuit allerlei kanten, dit is leerzaam. Ook hebben we onze emoties over een situatie gedeeld en zo een plek gegeven. Ik leerde de situatie vanuit meerdere kanten te bekijken en dat is een vaardigheid. Hierdoor kwam er meer ruimte om de situatie van de bewoner te verbeteren.

Gebeurtenissen of problemen meer bespreken met andere teams die te maken hebben met dezelfde ‘problematiek’ als op onze locatie. Dan kunnen we veel van elkaar leren denk ik.” 

Carina Nijenhuis werkt op een woonlocatie waar mensen met een licht verstandelijke beperking wonen. Haar team besloot om een training te volgen specifiek voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Carina: “Waarom? Omdat wij steeds meer zien dat bewoners die binnenkomen met een lichte ondersteuningsvraag, bijvoorbeeld die worden omschreven als zelfstandig, in de praktijk veel meer ondersteuning nodig blijken te hebben. En dat vraagt iets van ons als team. We moeten meer in de gaten houden en meer ondersteunen, maar wel op zo’n manier dat een bewoner z’n eigen regie behoudt. 

Ik heb in de training veel meer inzicht gekregen in hoe belangrijk het is de achtergrond van een bewoner écht goed te kennen. Dat je weet wat hij heeft meegemaakt en hoe dat doorwerkt in het gedrag wat hij nu laat zien. Een voorbeeld? Een bewoner zocht vaak risico’s op en hij wist wat de gevolgen daarvan waren. Wij weten nu dat hij dat deed, omdat hij van ons als begeleiders ‘nee’ wilde horen, want dat hoorde hij z’n hele leven al. Maar nu, na de training, zeiden we: ja, doe maar. Hiermee hebben we zijn gewoonlijke gedrag doorbroken, dat wat hij altijd deed. En nu doet hij het dus niet meer! De training heeft mij en mijn collega's een heel andere manier van denken en kijken naar bewoners geleerd. We hebben meer begrip en zijn meer in gesprek met elkaar.” 

Als er in de kennisomgeving van Estinea een overzicht staat van welke trainingen er allemaal zijn. Ook was er eerder een groep met collega’s uit andere teams waarmee je ervaringen kon delen over de ondersteuning van mensen met een licht verstandelijke beperking en van elkaar kon leren. Het zou fijn zijn als die er weer zou komen.”

Marlon Heesen, opleidingscoördinator van Estinea: “Het is belangrijk dat het leeraanbod van Estinea blijft aansluiten bij wat de mensen die we ondersteunen nodig hebben en welke kennis medewerkers daarvoor nodig hebben.”