“Vanaf het begin af aan zijn we als ouders betrokken geweest bij de plannen”, vertelt Rob.

Estinea organiseert tijdens de bouw van de nieuwe locatie elke maand een avond voor alle ouders om hen op de hoogte te houden van de voortgang van de bouw. Ook kunnen zij vertellen wat ze belangrijk vinden voor hun kinderen, zoals een snoezelruimte. “We waren erg enthousiast over de nieuwe woonplek van onze dochter Liz en werden op die manier goed op de hoogte gehouden.” 

De eerste kennismaking met Michiel en Hilde, de persoonlijk begeleiders van Liz voelde direct goed vertelt Marloes. Dit was op een kennismakingsavond die Estinea had georganiseerd voor alle ouders van de jongerengroep met het nieuwe team begeleiders. “Het was gezellig, laagdrempelig.”
“En persoonlijk”, vult Rob aan. “Als ouders vertelden we in een open voorstelrondje allemaal iets over ons kind, daarna maakten we kennis met Michiel en Hilde.”
Marloes: “We gingen echt met een goed gevoel naar huis. Vertrouwd.” 

De opening van de nieuwe locatie werd een paar weken uitgesteld. Dat bracht in eerste instantie grote stress voor Rob en Marloes. Maar later bracht het voor Michiel juist ook wel iets goeds. “Er was dagopvang door Estinea georganiseerd voor toekomstige bewoners waar Liz ook heen kon”, legt Michiel uit. Dit was een tijdelijke overgang tot het moment van verhuizen.  
Marloes: “Het was een soort proefperiode waarin Liz en Michiel elkaar beter konden leren kennen, rustig, ontspannen, zonder dat er meteen de stress bij komt van een verhuizing en het wennen aan een nieuwe plek.”
Rob: “We konden Michiel dingen uitleggen, van als Liz dit of dat gebaar maakt, bedoelt ze dit. En ’s avonds haalden we haar weer op. Met die ‘proefperiode’ zagen we ook hoe Liz reageerde op Michiel en groeide ons vertrouwen in de goede zorg, dat er al was, nog meer.”

“Ook als begeleider vond ik zo’n proefperiode prettig”, zegt Michiel. “In die beginperiode komt er al veel op je af, je kent elkaar als collega’s nog niet, de bewoners zijn nieuw. Je hebt dan meer tijd om ze te leren kennen, omdat je even geen zorgtaken hebt die veel tijd kosten, zoals ontbijt maken, douchen en naar bed brengen.
En bewoners kunnen ook wennen aan in een groep zijn, wat voor velen nieuw was.”

Rob: “Nu waren er veel informatieavonden voor ouders, dat was fijn, maar misschien dat je wat tijd daarvan ook kunt gebruiken voor zo’n proefperiode.
Marloes: “Het maakt verhuizen wellicht ook makkelijker, want zo’n verhuizing is een grote verandering, vaak vanuit eigen thuis naar een nieuwe plek. Spannend. Zeker ook voor ouders! Het loslaten van je kind is al moeilijk, maar als je al ziet dat het goed zit, helpt dat in het loslaten.” 

En blijf communiceren, zegt Rob. “De informatie­avonden hielden op toen de locatie openging.
​​​​​​​En daarmee hoorden we ook niets meer over hoe het was met dingen die nog geregeld zouden worden (bijvoorbeeld een hek om de tuin).” Michiel noemt dat het fijn zou zijn als een team bij een nieuwbouw meer ondersteuning krijgt van een technische/facilitaire dienst of iets dergelijks om de technische dingen op te lossen die nog niet in orde. “In het begin is het fijn als je je volledig kunt focussen op de zorg en ondersteuning, en op het leren kennen van bewoners en elkaar als collega’s. Als zelfsturend team moesten we ons in het begin ook bezighouden met een boiler die het niet deed, een tuin aanleggen of geluidsdempers regelen. Dat was gewoon teveel.”
Rob: “Het verbaast ons ook dat begeleiders zich hiermee bezig moeten houden.”

Wat een volgende keer ook beter kan, is duidelijker zijn naar medewerkers over wat het werk precies inhoudt, zegt Michiel. Toen de nieuwbouw klaar was, stond een nieuw enthousiast team klaar. Maar al snel vertrokken drie collega’s die andere dingen hadden verwacht. “Zo is lichamelijke verzorging van bewoners een groter onderdeel van ons werk dan vooraf was verteld. Ik was ook nieuw, maar heb er een positieve draai aan kunnen geven.
En meer ondersteuning in de vorm van bijvoorbeeld teamcoaching zou misschien ook helpen. Je bent een nieuw team collega’s dat elkaar nog moet leren kennen. Een beetje hulp daarbij helpt. Inmiddels staat er nu een stabiel team.​​​​​​​
Marloes: “Mooi om te zien dat mensen bewust kiezen voor dit vak! Dat geeft ook vertrouwen.” 

En vertrouwen is ook het gevoel dat overheerst zegt Marloes, terugblikkend op het jaar. “Het vertrouwde gevoel was er vanaf het begin, en groeide met de tijd.
Rob: “We zijn erg tevreden.”
Marloes: “Als ik Liz’ reactie zie op Michiel, de humor, fantasie en hoe zij met z’n tweeën verhalen vertellen... Maar ook de duidelijkheid die hij geeft. Dat zit goed, het voelt als thuiskomen. Als Liz blij is, zijn wij het ook. Dat blijft voor ons als ouders toch het belangrijkste.”